Başlığı Olmayan Yazı

Uyuyamadım.

Apartman boşluğundan kısık kısık, sert bir öksürük sesi geliyordu ritmik şekilde. Çocuk sesi olduğu belliydi. Alt katta oturanların çocuğu kaç yaşındadır ki diye düşündüm. En fazla on. Bilgisayara geri döndüm uykum gelir diye, sesten uzaklaşayım diye. Olmadı. Ses bu sefer tam altımdan geliyordu. Camı açtım, bir sigara içeyim dedim. Ses daha da çok geliyordu sokaktan. Kuş cıvıltıları ile birlikte. Boğazı parçalanıyor çocuğun 2 saattir nerdeyse, saat 6ya geliyor ve öksürmekten uyuyamayan bir çocuk var 4 metre altımda. Dışarıda ise kuşlar cıvıldıyor.

Hala öksürüyor, kuş cıvıltıları ile onun sesi de artıyor.

A Perfect Circle'ın Imagine coverı geliyor aklıma. Bugune kadar yazılmış en hayat dolu şarkının azıcık değiştirilerek insanın içini karartabileceğini düşünüyorum. Kuş cıvıltıları mutluluk vermiyor şu an. Bundan sonra da bu öksürükleri hatırlatacak bana gibi hissediyorum.

Viva la vida diyen varsa, derken inanan varsa; bi akşam yatıya beklerim.
Beraber öksürükle karışık inlemelerle uyur, günü karşılayan kuş cıvıltılarıyla uyanırız.