Battlestar Galactica

Battlestar Galactica'yı bitirdim.

Lost'un tüm diziler içerisindeki mutlak hakimiyetini kabul ettiğimi zaman zaman vurgulamışımdır sanırım [vurgulamadıysam da burdan belirteyim, bence gelmiş geçmiş en iyi dizidir lost] Lost'a duyduğum saygıya en çok yaklaşan dizi oldu bugune dek BSG. Önceleri "aman işte uzay, robot, savaş" diyerek küçümser gözle baktığım için ağır göt oldum. Evet uzay, robot, savaş ama sadece çok küçük bir parçası bu. Lost'ta patlama görünce efektlerden hoşnut kalmak gibi bir şey bu. BSG çok daha büyük, çok daha komplike bir puzzle gibi. Bütün parçaların önce dağılmasını sonra birleşmesini izliyorsunuz. Aslında aradığınız şeyin gözünüzün önünde olduğunu görüyorsunuz zaman zaman. Taraflar değişiyor, akıl oyunları ortaya çıkıyor. Paranoyak yapıyor adamı. En güzel yanı belki de tutarlılığı. Ne temposu düşüyor, ne konusu sapıtıyor 4 sezon boyunca. Tam tadında, tam doğru yolda ilerleyip bitirmişler diziyi.

Bu kadar bağlanmamın -genel olarak sevenlerin bağlılığının daha doğrusu- kendinizi mürettabattan hissediyorsunuz zaten diziye başlar başlamaz. Karanlık ve soğuk atmosferinde Adama'ya tapıyor, Tigh'a uyuz olmanıza rağmen saygı duyuyorsunuz. Starbuck her an kıllık yapabilir gibi geliyor, Apollo'ya bu kadar doğrucu olduğu için kızıyorsunuz. Saylonlar aktif olarak etrafınızda gezmeye başlayınca güven denen kavram gerçekten mühim bir erdeme dönüşüyor.

Kendimi durdurmasam paragraflarca yazabilirim. Yapılan işe saygı duymamak elde değil. Bir uzay dizisi, bir bilimkurgu dizisi demek çok büyük haksızlık olacaktır. Bu bir drama dizisi, bu bir dialog dizisi, bu bir karakter dizisi. Patlama, uzay görmek istiyorum diyen gene tatmin olur ama açken ekmek arası havyar yemek gibi bir şey olur bu sanırım sadece.

Seneye olayların 50 sene öncesini anlatan Caprica isimli spin-off'u başlıyor BSG'nin. Onla idare edeceğiz bundan gayrı.

So say we all!

---

Son soru: Starbuck'a noldu tam olarak?